در شرایط جنگی، چه برای افرادی که مستقیماً درگیر هستند و چه آن‌هایی که از راه دور رنج می‌کشند، مراقبت روانی ضرورتی حیاتی است.

این توصیه‌ها بر واقع‌بینی، خودمراقبتی، پیوند انسانی و پذیرش احساسات طبیعی تأکید دارند؛ رویکردی انسانی که تلاش می‌کند بار روانی جنگ را با مهربانی، معنا و پیوستگی تحمل‌پذیرتر کند.

در دل بحران، بازگشت به خویشتن، حفظ ارتباط با دیگران و انجام اعمال کوچک روزمره می‌تواند به حفظ تعادل روانی کمک کند.