مردان بزرگ، زینت بخش تاریخ‌‌اند؛ آنان که در انگاره خویش، بودن را دلیل زندگانی و عشق به آرمان‌های انسانی را دلیلی بر بقای آن می‌دانند.

صدای بال تو در گوش آسمان، مانده به هر کجا نگرم، از تو صد نشان مانده

چه کرد با دل یاران غمت، نمی‌دانی درون سینه ما داغ جاودان مانده

به ماه و سال قناعت نمی‌کند دل ما همیشه نام شما، نقش لوح جان مانده

حماسه‌های بلند دوازده منصور اناالحقی است که بر حلق عاشقان مانده

ز کوچ سرخ سبکبال‌هایمان از باغ هزار خاطره در یاد باغبان مانده

در انتظار حضور دو بال مرکبتان هنوز دیده ما سوی آسمان مانده