درخت یکی از زیباترین مظاهر خلقت و جلوه‌‌ای از تجلیلات آفریدگار عالم است، که از دانه‌‌ای متولد می‌شود. دانه‌‌ای که زیر خروار‌ها خاک جوانه می‌زند و خود را از بین سنگ‌ها برون می‌آورد و با آب و نور و آفتاب جان می‌گیرد. زمین همچو مادری مهربان و دلسوز دانه هارو در آغوش گرم خود رشد میدهد تا بزرگ و تنومند شود.

با درختی سبز گردد این زمین

شادی گل آورد این نازنین

خوش بکاریم هردرختی یادگار

با درختی زندگی زیبا وزین.