ابوجعفر محمد بن حسن جهرودی طوسی مشهور به خواجه نصیرالدین طوسی در تاریخ ۵ اسفند ماه سال ۵۷۹ در طوس متولد شد.
وی از جمله دانشمندانی است که باید برای او از واژه علامهٔ دهر استفااده کرد؛ چرا که او شاعر، همه‌چیزدان، فیلسوف، متکلم، ستاره‌شناس، اندیشمند، ریاضی‌دان، منجم، پزشک، عارف و معمار ایرانی بود.
فعالیت‌های علمی خواجه نصیرالدین طوسی:
-سنت فلسفه مشایی را که پس از ابن سینا در ایران رو به افول گذاشته بود، بار دیگر احیا کرد.
-مجموعه آرا و دیدگاه‌های کلامی شیعه را در کتاب تجرید الاعتقاد گرد آورد.
-رصدخانه مراغه را ساخت.
-جداول بسیار دقیق از حرکت سیاره‌ای ایجاد کرد، که یک مدل سیاره‌ای به روز شده و انتقاداتی از نجوم بطلمیوسی بود.
-در کنار رصدخانه مراغه کتابخانه‌ای با حدود چهل هزار کتاب ایجاد کرد.
-مثلثات را به عنوان یک شاخه ریاضی به‌عنوان یک علم مطرح کرد.
-با پرورش شاگردانی همچون قطب الدین شیرازی و گردآوری دانشمندان ایرانی عامل انتقال تمدن و دانش‌های ایران پیش از مغول به آیندگان شد.
-شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد او بر نظریه خورشید مرکزی کوپرنیک تاثیر داشته‌است.
او در نهایت در ۱۱ تیر ماه سال ۶۵۳ دیده از جهان گشود و آرامگاه وی در مقبره کاظمیه بغداد قرار دارد.
