اربعین حسینی، تنها یک مناسبت مذهبی و تاریخی نیست؛ بلکه فراخوانی است برای درک عمیق‌تر «رسالت حسینی» که باید عملی باشد، نه صرفاً شعاری.
امام حسین(ع) به ما آموخت که چگونه زندگی کنیم تا در مسیر حقیقت و آزادگی گام برداریم. این رسالت، در دو محور اساسیِ صداقت و دوری از پلیدی‌ها، جلوه‌گر می‌شود که در هر زمان و مکانی، چراغ راه بشریت است.
۱. صداقت و پرهیز از تظاهر: درس اخلاقی بی‌زمان
سیره امام حسین(ع)، فریاد رسای صداقت و مخالفت با ریا و تزویر است. ایشان مظهر عمل به حقیقت بودند و از هرگونه ظاهرسازی و ریاکاری که مانع رسیدن به جوهر وجودی انسان می‌شود، پرهیز داشتند. حرکت ایشان، تأکیدی است بر اینکه عمل و نیت ما باید یکی باشد و برای کسب رضایت الهی، نیازی به تظاهر نیست.
۲. دوری از تهمت و افترا: بنیاد اخلاق حسینی
یکی دیگر از ابعاد درخشان سیره حسینی، دوری از تهمت، افترا و بدگویی است. امام حسین(ع) همواره بر حفظ آبروی انسان‌ها تأکید داشتند و همگان را از نسبت دادن فعل ناروا به دیگران بر حذر می‌داشتند. این درس اخلاقی، در دنیای امروز که اخبار نادرست و قضاوت‌های عجولانه فراوان است، اهمیتی دوچندان می‌یابد و ما را به سوی جامعه‌ای با سلامت روحی و اخلاقی راهنمایی می‌کند.
رسالت حسینی؛ عملی نه شعاری:
شعار «حسینی باشیم و حسینی از دنیا برویم» فراتر از یک عبارت صرف، دعوتی است به یک سبک زندگی. این یعنی در عمل، از امام حسین(ع) الگو بگیریم؛ در برابر ظلم و ستم بایستیم، به حق و حقیقت پایبند باشیم و در تمام ابعاد زندگی‌مان، صداقت و آزادگی را محور قرار دهیم.
پیام اربعین، فراخوانی است برای درونی کردن این فضائل تا با الهام از امام حسین(ع)، زندگی پرمعنا و شرافتمندانه‌ای را برای خود و جامعه رقم بزنیم.
