امشب که زمین و آسمان می‌گرید	از بهر غریب سامرا می‌گرید
جا دارد اگر که شیعه خون گریه کند	چون مهدی صاحب‌الزمان می‌گرید

شهادت امام هادی(ع)، دهمین پیشوای شیعیان، در تاریخ ۳ رجب سال ۲۵۴ هجری قمری به عنوان یک واقعه تلخ و مهم در تاریخ اسلام ثبت شده است.

امام هادی(ع) در دوران خود با چالش‌های فراوانی از سوی حکام زمانه مواجه بود و همواره در راستای ترویج معارف اسلامی و هدایت مردم تلاش کرد. ایشان به دلیل مواضع قاطع و تأثیرگذار در برابر ظلم و فساد حاکمان، بارها تحت فشار و تعقیب قرار گرفتند. شهادت ایشان به واسطه زهر در دوران حاکمیت معتمد عباسی، نه تنها ضایعه‌ای بزرگ برای شیعیان بود، بلکه یادآور فداکاری‌های ایشان در راه حفظ دین و اصول اسلامی است.

این روز به عنوان نمادی از صبر و استقامت در برابر ظلم و ستم، همواره در دل‌های مؤمنان باقی خواهد ماند و به یادآوری اهمیت پیروی از آموزه‌های اهل بیت(ع) می‌پردازد.

هر کس از خدا بترسد، مردم از او بترسند، و هر که خدا را اطاعت کند، از او اطاعت کنند، و هر که مطیع آفریدگار باشد، باکی از خشم آفریدگان ندارد، و هر که خالق را به خشم آورد، باید یقین کند که به خشم مخلوق دچار می‌شود.
(تحف العقول، ص ۵۱۰)